ေႏြလယ္ ပဲ့တင္သံ

အမိေျမရယ္....

ရွိရွိသမွ် ျမင္ျမင္သမွ်ေတြဟာ သားတို႕အတြက္ အသက္ရွဴေမ့ေလာက္ေအာင္ကိုခ်စ္တယ္။

အျမဲစိမ္းေတာေတြ၊ ေျခာက္ေသြ႕ေတာေတြ၊ ရြက္ျပတ္ေတာေတြနဲ႕ သူေနရာနဲ႕သူအလွဆင္လို႕။

ေရာက္ေလရာမွာ ေက်ာက္ခဲေလးေတြကအစ ခ်စ္တယ္။

သားတို႕ကို နားလည္မႈေတြလည္းေပးပါရဲ႕။ မိဘလိုလည္း ျဖည့္ဆည္းေပးေနရဲ႕။ ေက်ာက္ေတြ၊ ေရႊေတြ၊ ေရနံေတြ တစ္ပိုင္တစ္နိုင္ လူမသိသူမသိေတြလည္း တိတ္တိတ္ေလး ေပးေနရဲ႕။ သားတို႕ေတြရဲ႕ အမိပါပဲ။

သားသမီးေတြမပူေအာင္ သစ္ပင္ေတြေပးတယ္။ စားစရာ အသီးအႏွံေတြေပးတယ္။ ေသာက္စရာေရေတြေပးတယ္။ စီးပြားေရးအတြက္ သဘာ၀ သယံဇာတေတြ ကို လူမသိသူမသိတဲ့ေနရာေတြမွာေတာင္ တိတ္တိတ္ေလးေပးေနေသးတယ္။

သားတို႕၊ သမီးတို႕ ကေတာ့ အေမ့ေျမေပၚမွာပဲ ေမြးျပီး အေမ့ေျမေပၚမွာပဲ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္နဲ႕ ေနခ်င္သူေတြပါအေမ။ အေမလည္း သားတို႕ကိုခ်စ္ရက္နဲ႕ မ်က္ရည္တသြင္သြင္ စီးေနတာကို သားတို႕သိပါတယ္။ အေမ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ သားတို႕ေတြ သြားလာေနၾကတာေပါ့။ စိုက္ပ်ိဳးေနၾကတာေပါ့။

အေမ့ကိုလည္း အေမမပိုင္ရွာဘူး။ အေမ့ကို ထုေထာင္း၊ ေရာင္းခ်ေနသူေတြနဲ႕ နိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္ေနတဲ့ အေမ့ေျမေပၚက အေမ့သားသမီးေတြေၾကာင့္လည္း အေမ့မွာ ကံၾကမၼာကို ရင္ဆီးခံေနရရဲ႕။ အေမ့မိတ္ေဆြေတြက အေမ့ကို မခင္ၾကေတာ့ဘူလားအေမ။ အေမ့ေျမေပၚက သားတို႕သမီးတို႕ကို မုန္းေနလို႕လားအေမ.....

ရြာသြန္းျမဲ ဦးေကာင္းကင္ၾကီးကလည္း မာနေတြျပလို႕။

၀မး္ပန္းတသာ ၾကည္လင္ျပျပီး အပူရွိန္ကို သြန္ခ်ေပးေနရဲ႕။ မိုးေရေတြလည္း အေမ့မွာ စိုစြတ္ခြင့္ နည္းေတာ့မွာလားအေမ.... အေမ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ သားတို႕ေအးေနေပမဲ့ အေမထၾကည့္လို႕မရတဲ့ ေလထုၾကီးက ပူေလာင္လြန္းတယ္အေမ...

ၾသကာသ ေလာကၾကီးအလယ္က ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ဒဏ္ေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အမိေျမရယ္.....သားသမီးေတြနဲ႕ ျမဴထူးေပ်ာ္ရႊင္ေနသင့္တဲ့အမိေျမရယ္..... အခုေတာ့ စံခ်ိန္တင္ အပူခ်ိန္ေတြနဲ႕ သားတို႕သမီးတို႕လည္း ေနေပါက္မွား ေျပးေပါက္မွား.. ခ်စ္ရတဲ့ အေမ့ရင္ခြင္မွာေတာ့ ေခြ်းတရႊဲရႊဲနဲ႕ ..... မ်က္ရည္ရြဲျပခ်င္မိတယ္။..........

ခ်စ္ေသာအမိေျမသို႕

ေနၾကာရိုး